رادیولوژی که آن را تصویربرداری تشخیصی هم می نامند، فرایند عکس برداری از بخش های مختلف بدن است که رادیولوژی تشخیصی و رادیولوژی مداخله ای، دو حوزه اصلی آن محسوب شده که در هر دوی آن ها از انرژی تابشی برای تشخیص و درمان بیماری ها استفاده می شود. رادیولوژی را می توان فصل تازه ای از گسترش علم پزشکی دانست که با ظهورش، امکان پایش درون بدن را برای پزشکان مقدور ساخت. کاری که تا پیش از رادیولوژی، جز از طریق تشریح پیکر بیمار، آن هم پس از مرگ وی ممکن نبود. رادیولوژی، معاینات عکس برداری مختلفی را دربر می گیرد اما عکس برداری با اشعه X، اولتراسوند، سی تی اسکن و پت اسکن از متداول ترین اَشکال رادیولوژی هستند.در سال های اخیر دریافت خدمات رادیولوژی در منزل امکان پذیر شده است که در ادامه روش انجام کار و نحوه تحویل عکس رادیولوژی و روش محاسبه هزینه کامل توضیح داده خواهد شد.
عکس های به دست آمده از رادیولوژی برای تشخیص بیماری و ارائه راهکارهای درمانی احتمالی، توسط یک رادیولوژیست مورد بررسی قرار می گیرد. رادیولوژیست ها، پزشکانی هستند که تفسیر عکس های پزشکی، تخصص اصلی آن هاست. البته دراین بین نباید از اهمیت کار تکنسین های رادیولوژی نیز غافل بود. چون آن ها هستند که به واسطه دانش کار با دستگاه های عکس برداری، نقش اصلی را فرایند تولید عکس های پزشکی ایفا می کنند. پس از انجام آزمایش های عکس برداری، رادیولوژیست ها، عکس ها را به دقت بررسی و آنالیز کرده و گزارش کاملی از تجزیه وتحلیل خود را به پزشک یا پزشکان بالینی بیماران ارائه می دهند.
از رادیولوژی در شاخه های مختلف علم پزشکی استفاده می کنند که شکستگی ،جراحی، اطفال، زنان و زایمان، انکولوژی (سرطان شناسی)، تروما، اورژانس و بیماری های عفونی از مهم ترین آن ها هستند.

کاربردهای عکس رادیولوژی

در خیلی مواقع، این تشخیص به موقع است که زندگی بیماران را نجات می دهد و همین دلیل، تصاویر رادیولوژی، بالأخص از جنبه تشخیصی، اهمیت بسیار زیادی دارند. پزشکان، اغلب نمی توانند بدون دسترسی به عکس های واضح از درون بدن افراد، بیماری آن ها را به شکلی مؤثر تحت پایش و مدیریت قرار دهند. به همین دلیل، پزشکان عصر کنونی، بیش از هر زمان دیگری برای تشخیص صحیح و اتخاذ روش های درمانی مناسب، به رادیولوژی متکی هستند.
کاربرد رادیولوژی، با توجه به زمینه و شرایط، وسیع و متنوع است. رادیولوژی را از جنبه نوع آن و سازوکار عملیات عکس برداری به دسته های مختلفی تقسیم می کنند که عبارت اند از:
رادیوگرافی: استفاده از اشعه X برای مشاهده استخوان ها، قفسه سینه یا شکم که به آن پرتونگاری هم می گویند.
CT (توموگرافی کامپیوتری): در این روش، با استفاده از دستگاه های خاص، تصویربرداری از زوایا و ابعاد مختلف ناحیه خاصی از بدن مثل دهان صورت می پذیرد. این تصاویر پس از پردازش های خاص کامپیوتری به عکس تبدیل می شوند.
MRI: در این روش از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی برای عکس برداری استفاده می شود.
ماموگرام: در این روش از اشعه ایکس اغلب برای عکس برداری از بافت های سینه (پستان) استفاده می شود.
سونوگرافی (اولتراسوند): در این روش با استفاده از امواج صوتی، تصاویر متحرک ایجاد می کنند و از طریق مشاهده آن ها روی صفحه نمایش، از وضعیت بیمار آگاه می شوند. از سونوگرافی اغلب برای اکوکاردیوگرام (اکوی قلب) و همین طور معاینه رحم در دوران بارداری استفاده می شود.
فلوروسکوپی: در این روش برای ایجاد تصاویر متحرک و آنی از درون بدن، از اشعه ایکس استفاده می شود. فلوروسکوپی، کاربردهای زیادی دارد که معاینه دستگاه گوارش، یکی از مهم ترین آن هاست.
پزشکی هسته ای: در این روش از مواد رادیواکتیو به طور محدود و کنترل شده برای ایجاد روشنایی و متعاقباً مشاهده ی فرایندهای درونی بدن استفاده می شود.